dinsdag 4 januari 2011

Een visie graag!

Het zijn (weer) spannende tijden voor Anders-ouders. In deze tijden van economische malaise moet ook de overheid de broekriem flink aanhalen. En daarmee zal de dienstverlening aan de burgers onder druk komen te staan, dat is een feit.

Ook in ‘onze’ kringen wordt met angst en beven uitgekeken naar de maatregelen die ons boven het hoofd hangen. Want heeft déze regering voldoende inzicht in wat onze kinderen nodig hebben? Wat wij als ouders nodig hebben om goed voor onze kinderen te zorgen? Onze thuiswonende kinderen? Onze kinderen die in een instelling wonen?

Met andere woorden: heeft deze regering een visie op de zorg voor verstandelijk-gehandicapte mensen? Ook als zij een intensieve zorgvraag hebben? Met daarnaast vaak ook ‘moeilijk-verstaanbaar gedrag’? Of met een zodanig lage ontwikkelingsleeftijd dat zij voor letterlijk alles afhankelijk zijn van andere mensen?

Een eerste, weinig hoopvol stemmend, visitekaartje heeft deze regering al afgegeven: was je voorheen verstandelijk-gehandicapt bij een IQ van 85 of lager, nu is dat in het regeerakkoord in één klap verlaagd naar een IQ van 70. Een soort wonderbaarlijke genezing: was je zojuist nog verstandelijk-gehandicapt, ben je nu opeens een normale burger van onze samenleving die net als ieder ander kan worden aangesproken op de eigen verantwoordelijkheid! Knap!

De regering kan daarmee op deze groep ‘grensgevallen’ bezuinigen: want zij hebben nu geen recht meer op ondersteuning vanuit de AWBZ.

Mijn voorspelling is dat wij deze groep licht-verstandelijk gehandicapten in de toekomst vaker tegen gaan komen:  in het overlastcircuit, onder bruggen, in de criminaliteit. Of gewoon vervuild in hun huis.

En naast het persoonlijke leed, zal dit onze maatschappij waarschijnlijk een hoop geld gaan kosten. Op termijn. Maar ja, dan is deze regering al lang weg….

Er zweven nog veel meer maatregelen boven ons hoofd. En die maatregelen gaan over álle aspecten die te maken hebben met onze kinderen: begeleiding, zorg, school en dagopvang, inkomen. En die maatregelen hebben maar één doel: bezuinigen.

Het voert te ver om hier alle ‘ins and outs’ te bespreken, maar er is echt reden tot grote zorg.

Zou het niet van grote wijsheid en fatsoen getuigen als er nu eens een heel goede, integrale visie zou komen op de zorg voor deze groep mensen, van wieg tot graf? Wat hebben zij (en hun ouders) nodig om een goed bestaan te hebben? Dat we met elkaar een gesprek hierover aangaan? En een visie ontwikkelen, die recht doet aan onze kinderen, of ze nu nog jong zijn en thuiswonen, of in een instelling wonen?

In dat gesprek kunnen we het dan ook meteen eventjes hebben over de bureaucratische rompslomp waar wij Anders-ouders mee te maken hebben. Want dat kost de overheid handenvol geld, en ons zeeën van tijd. Geld dat de overheid niet voldoende meer heeft. En tijd die wij niet hebben, want die hebben wij nodig om voor onze kinderen te zorgen.

Wist u bijvoorbeeld dat ik voor de stoel die Bram thuis heeft een aanvraag heb moeten doen bij de zorgverzekering? En voor zijn stoel op school bij het UWV? En voor de douchestoel bij de gemeente? En dat bij al die trajecten ‘indicatie-stellers’ betrokken zijn geweest, die rapporten hebben opgesteld, nadat ik stapels formulieren heb ingevuld? Terwijl het in principe over eenzelfde soort voorziening gaat, voor één en dezelfde Bram?

Praten we daarna over wat dat allemaal mag kosten.





zie bijvoorbeeld:
http://www.philadelphiasupport.nl/nieuws/view/141/reactie-op-het-regeerakkoord-vrijheid-en-verantwoordelijkheid.html

Geen opmerkingen:

Een reactie posten