dinsdag 31 december 2013

Vasthouden en loslaten




Wat een jaar was 2013! Het jaar waarin Bram uit huis is gegaan, en wij moesten leren hem ‘anders vast te houden’. Van loslaten is bij een kind als Bram geen sprake. Moeilijk is het wel, maar dat het met hem goed gaat maakt het makkelijker. Tegelijkertijd is het ‘goed’, het was tijd om een nieuwe balans te zoeken.

Loslaten en anders vasthouden waren in het afgelopen jaar belangrijke thema’s. Niet alleen bij ons maar ook bij veel van onze vrienden en familie.

Als je moet loslaten, wat het ook is: je werk, je geliefde, je kind, je gezondheid…..wat is het dan belangrijk dat er anderen zijn die jou vasthouden, die er voor je zijn, die zorgen dat je je geborgen weet, die zorgen dat je zachter valt dan je zonder hen had gedaan. Die er op toe zien, dat je ook weer op staat. Mensen die je laten inzien dat het leven mooi kan zijn, zelfs als alles er opeens anders uit lijkt te zien.

Ook ik heb in de afgelopen jaren geleerd, hoe belangrijk het is, dat er mensen zijn die je vasthouden, als dat nodig is. Hoe belangrijk het is dat er mensen zijn, die je vleugels geven, als het daar de tijd voor is. Daar ben ik hen zeer dankbaar voor.

Daarom is dit mijn wens voor ieder van jullie voor 2014: dat er altijd mensen zullen zijn, die jou vasthouden als het moet, en je weer loslaten, jou in vertrouwen op je eigen vleugels laten gaan, als dat kan.

Ik wens jullie een warm, liefdevol, en zo gezond mogelijk nieuwjaar toe!
 
 
Solomon Burke en De Dijk: Hold on tight: http://www.youtube.com/watch?v=82qoXb8Y_BE

 

 

vrijdag 27 december 2013

Frozen






De ochtend na kerst: Bart moet werken, de meiden slapen uit.

En Bram en ik hebben een plan: wij gaan met zijn tweetjes naar de bioscoop, naar de film Frozen, Nederlands gesproken en in 2D. Dat laatste is handig, want meneer weigert om een 3Dbrilletje op te zetten.

De avond van tevoren kan Bram niet goed slapen, hij komt een paar keer zijn bed uit om te vertellen dat hij ‘kriebels heeft voor de film’.

In de ochtend krijg ik hem met moeite uit bed, hij is erg trillerig, en wil niet eten. ‘Ik voel telkens aanvalletjes’, zucht hij. Helemaal niet leuk, maar toegeven aan de epilepsie, daar hebben wij allebei geen zin in.

Een half uur van tevoren zijn we al bij de bioscoop, Bram kan bij de kassa nauwelijks op zijn beurt wachten, maar gelukkig hebben we heel snel de kaartjes.

Bij de lift ziet Bram een poster hangen. Van K3!

Hij staat verstijfd voor de poster, en roept dan uit: ‘Mam, er is een K3film!’.

Hij rent meteen terug naar de kassa om te vragen of de film ook draait. De kassameneer vertelt dat deze film vanaf 12 februari 2014 te zien zal zijn.

Opgewonden rent Bram terug naar de lift, hij smeekt me of hij dan naar deze film mag. ‘Als je tot 12 februari heeeeeeeeel lief bent, Bram!’ ‘Deal!’, belooft Bram gul.

Als de film begint, zitten we alletwee te genieten. Wat een leuke film, hij is mooi gemaakt, lief, grappig, en met mooie muziek. Een klassieker, dat is mijn voorspelling.

In de pauze gaat het licht aan. En wat blijkt: Eline, Bram’s vriendin, zat al die tijd vlak voor ons. Eline is iets jonger dan Bram, net zo lang en net zo dun. Ze kennen elkaar van school, van de G-hockey en van het logeerhuis: van de lokale G-scene, zeg maar. Het is al een tijdje aan. Ze vliegen elkaar om de nek.

Eline vertelt dat zij zit te kijken naar een film over een ijsprinses. ‘En jullie?’, informeert ze belangstellend.

Na de pauze genieten we van de rest van de film, het loopt gelukkig allemaal goed af. Met de prinsessen dan, met de slechterikken natuurlijk niet.

In de gang praten Bram en Eline nog even met elkaar. Bram vertelt over de nieuwe K3film. ‘Ja, 12 februari’, antwoordt Eline. ‘Ga je dan met mij naar de film, Eline?’, stelt Bram voor.

Eline moet even nadenken. ‘Nee, ik ga met mijn zus’, is het antwoord.

Ik denk: ‘Wat jammer voor hem’, maar Bram lijkt er niet mee te zitten.

Ik noteer alvast 12 februari in de agenda. Ga ik lekker weer uit met mijn zoon!
 
 

vrijdag 6 december 2013

Sint






Zo, de Goedheiligman is sinds vannacht weer gevlogen. Letterlijk, hij waaide dit jaar zo, hoppa, van de daken de stoomboot in.

Die is weg! Ben altijd weer blij, want een bepaald iemand stuitert tussen aankomst en vertrek van de sint door het leven.

Toch viel het dit jaar mee. Dit natuurlijk ook omdat Bram niet meer thuis woont, en omdat er op de dagbesteding en de woning bewust niet al te veel aandacht aan is geschonken. Maar vooral ook omdat wij de indruk hebben dat Bram echt een stapje heeft gemaakt in zijn ontwikkeling. ‘Oei, ik groei’ voor gevorderden, dus.

Zo kan het gebeuren dat Bram zelf helemaal niet vraagt om ‘schoenen zetten’. En bij de laatste schoenzetsessie tamelijk ongeïnteresseerd zijn schoen voor de haard stalt, er werktuigelijk een mandarijn in doet, en tijdens het weglopen ultrasnel ‘sinterklaaskapoentjegooiwatinmijnschoentje!’ roept.

Zo kan het gebeuren dat Bram op de Cruquiushoeve Eva tegen het lijf loopt, verkleed als Piet, en dat hij dat grote geheim niet vertelt aan de andere kinderen.

En zo kan het ook gebeuren dat wij zondag een enorm gezellige sintviering hebben met vijf pubers, vijf volwassenen en vijf honden. Iedereen heeft zijn best gedaan, ook Bram. Hij heeft voor zijn nichtje een zak met friet gemaakt, met maar een piepklein beetje hulp. Zij werkt in een halalsnackbar, vandaar.

Bram heeft zich goed voorbereid. Hij zit al vroeg klaar op de bank, in zijn zelfgekozen (en door mij afgekeurde) kleding. In zijn hand zijn verlanglijst. Daarop een viertal plaatjes geknipt uit de Intertoysgids. Voor alle zekerheid bespreken we nog even dat het dus gaat om EEN kadootje, en niet vier.

Bram krijgt al snel zijn surprise. Van opa. Eerst haalt Bram een levensgevaarlijke zaag tevoorschijn en daarna komt er een pop van Josje van K3 uit de doos.

De opdracht aan Bram is om als een goochelaar met de zaag Josje door te zagen.

Ik had verwacht dat Bram niet zou luisteren, met alle gevolgen vandien (zagen in de bank/hand/arm/been/opa), maar hij luistert wel.

Bram zaagt gierend van de lach (alleen) Josje in twee stukken.
 
Ik had verwacht dat Bram de zaag niet zou willen afstaan, met alle gevolgen vandien (vechten om de zaag, met als gevolg zagen in bank/hand/arm/been/opa).

Maar nee hoor, Bram geeft de zaag keurig terug aan opa.


Uiteindelijk krijgt Bram een nieuwe koptelefoon. Op zich een goed kado. Alleen jammer dat de koptelefoon zwart is. In de Intertoysgids staat een rose uitvoering. Dus.

 
K3, Wat jij doet met mij: http://www.youtube.com/watch?v=PyhjVJUCZl8