Nieuwe vrienden

Een paar maanden geleden nam Bram afscheid van school. Vanaf dat moment gaat hij vijf dagen per week naar dagbesteding. Wij hebben gekozen voor een plekje in een antroposofisch dagcentrum, waar hij het enorm naar zijn zin heeft.

Bram zit met zijn leeftijdsgenoten in de ‘stagewerkplaats’, de jongeren zijn allemaal tussen de 18 en pakweg 22 jaar, een leeftijdsgroep die ook in de ‘gewone wereld’ met elkaar zou optrekken. Dat is dan ook precies de gedachte hierachter: zo normaal mogelijk.

Bram heeft in deze groep zijn eigen plekje gevonden. Hij heeft contact gezocht en gekregen met zijn groepsgenoten en de anderen die op het dagcentrum komen.

Op maandag breng ik Bram altijd zelf weg. Fijn om even persoonlijk langs te komen en de sfeer te proeven.

Afgelopen maandag begint de dag niet zo florissant. Een aanval rond zes uur, dus moeizaam wakker worden. Bij het aankleden blijkt dat ik, tot groot ongenoegen van Bram, zijn trui in de wasmachine heb gedaan, (‘ik trek gewoon de deur uit de wasmachine……haal hem er uit……HAAL HEM ER NU UIT……..Ik ben heeeel boos’).

Na drie kwartier zijn we er al over uitgepraat en zit meneer (in een andere trui) achter de yoghurt. Gelukkig klaart hij daarna snel op.

Zodra de auto stil staat bij het dagcentrum, duwt hij de deur open, en rent weg. Ik ren er achter aan. Hij loopt het lokaal in, en omhelst de begeleidsters. Dan haalt hij met grove gebaren een stevige aai door de haren van Marlies, een jonge vrouw die in een rolstoel zit. Marlies kan niet praten. Maar ze kan wel lachen, en dat doet ze breeduit na  de begroeting van Bram.

‘Mam! Weet je wat ze lekker vindt?’

Bram pakt een pot met hazelnootpasta en houdt hem boven het hoofd van Marlies. Marlies volgt met haar ogen de pot chocopasta en straalt van oor tot oor.

Ik geniet er van die twee zo bezig te zien.

Bram is al weer weggerend, naar het houtbewerkingslokaal, waar Martin als begeleider werkt. Bram mag af en toe lekker daar op de groep werken, en dat vindt hij geweldig.

Na een lekkere knuffel laat ik Bram daar achter, met een fijn gevoel.

Later hoor ik dat er die dag flink wat reuring was op de groep van Bram.

Groepsgenoot Erik meent dat hij opmerkingen moet maken over het gedrag van Deborah, een lieve jonge vrouw die niet kan praten, en in plaats daarvan altijd neuriet.

Bram wordt boos op Erik. Erik geeft Bram een hoek. Gevolg: een bloedneus en heel dikke tranen bij Bram.

Na de lunch vertrekt de club naar het zwembad. En daar blijkt dat Erik eigenlijk niet mee had gemogen die dag.

Nu is het Bram die (gedreven door zijn gevoel voor rechtvaardigheid en de gebeurtenissen van die ochtend) Erik aanvliegt, en de begeleidster die tussenbeide komt, schopt en slaat.

Na het zwemmen moeten de heren op de gang met de begeleidster in gesprek over wat er allemaal is voorgevallen. Er wordt besproken dat het zo niet zo gezellig is. En dat het morgen beter moet.

Erik en Bram maken een tekening voor elkaar. Dan is alles weer goed.

Racoon: Rudest behaviour:  http://www.youtube.com/watch?v=jfiRzO46wiM

 'I apologize for my rudest behaviour
I'm sorry I ran out a while"