Tja, daar zitten we dan. Met zijn allen in Andersland.
Dat hadden we niet gedacht toen we elkaar nog geen drie maanden geleden een gelukkig nieuw jaar wensten. Al weer een paar weken zitten we in een bijzondere en onverwachte situatie. Een piepklein virus heeft onze hele samenleving ontwricht. Wereldwijd. Onverwacht zitten we met zijn allen in hetzelfde schuitje. Het Coronabootje.
Ieder mens maakt dit mee in zijn leven: iets wat de boel op zijn kop zet, een overlijden, ontslag op je werk, verlies van gezondheid. Er is vaak een moment waarop de boel 'opeens' anders is.
Ik ben de wereld waarin je dan verzeild raakt Andersland gaan noemen. Niet origineel: het komt uit de titel van een boek: 'De nar van Andersland', geschreven door Ibis.
Zelf kwam ik meer dan twintig jaar geleden in Andersland terecht. Ik kwam aan de hand van mijn zoon, die ziek bleek te zijn en in de loop der jaren meervoudige beperkingen heeft opgelopen. Het was pittig, zeker de eerste jaren. Gelukkig ontdekte ik ook mooie zaken. Over al die zaken heb ik al die jaren dit
Speciaal voor deze quarantaineperiode zal ik de komende tijd weer op dit blog schrijven. Om verschillende redenen: als hart onder de riem voor de belangstellende lezertjes. Om te vertellen hoe het met zoonlief en ons gaat. En omdat ik nu tijd en gelegenheid heb om te vertellen over een aantal andere avonturen waarover ik niets heb geschreven, maar die zeker interessant zijn om te vertellen.
Maar laat ik nu beginnen met iedereen welkom te heten: van harte welkom in Andersland.
Ons aller leven staat op zijn kop. Niets is meer gewoon. Dat roept emoties op: angst, onzekerheid en verdriet.
Laat ik jullie drie geheimen van Andersland vertellen, die ik heb ontdekt en waar je misschien iets aan hebt.
Het eerste geheim is dat het belangrijk is kennis te vergaren. Kennis is macht, ook nu. Bij dit advies hoort een kanttekening: vergaar je kennis uit betrouwbare bronnen en ga niet de hele dag zitten googlen, lezen op allerlei sites. laat je niet opjagen door berichten op social media. Onthoud: hoe het bij jou/jullie zal verlopen, dat is niet te voorspellen.
Het tweede is: probeer grip op de situatie te krijgen. Doe wat jij zelf kunt doen om controle te krijgen. Controle hebben maakt zaken dragelijker. Vanuit dit gezichtspunt is zelfs begrip op te brengen voor de WCrolhamsteraars: ook dat is een poging om controle te krijgen. En als troost: in de VS hamsteren ze wapens, dat had ook gekund, dus laten we onze zegeningen tellen. Breng structuur in de dag. Bedenk scenario's die zich kunnen voordoen, en bedenk hier alvast een draaiboekje bij. Mocht je ziek worden, wie laat dan je hond uit, bijvoorbeeld.
Het derde geheim is: emoties zijn normaal, belangrijk om ze te zien en te koesteren. Maar probeer ook te bedenken dat er in principe maar twee smaken zijn: met de mondhoeken omhoog of met de mondhoeken omlaag. Niet iedereen is in de gelukkige omstandigheid om hierin te kiezen....maar als je het kunt, probeer dan de mooie dingen te blijven zien, dat de lente op uitbarsten staat, dat je kinderen kaarten maken voor de oude buurvrouw, dat je nu tijd hebt om dat boek te lezen....probeer het, al lukt het niet (altijd).
En als je niet weet, wat te doen, en je geest is donker....luister dan naar De Dijk en Solomon Burke:
https://www.youtube.com/watch?v=zwmBeMW6WJQ
Dankjewel, je legt het weer zo mooi uit. Ook ik zit al een paar jaar in andersland. Niet zoals jullie, maar toch, een Lief met DIS/PTSS en nu met suspecte Corona in isolatie. Ik luister naar veel muziek, ik kijk naar veel mooie dingen en wat het mooiste is zijn de initiatieven van zoveel mensen. Ja, er zijn huildagen, ja, er zijn lastige momenten maar juist nu realiseer ik me hoe belangrijk vrienden zijn, hoe fijn familie is en hoeveel waarde de initiatieven hebben die je waarschijnlijk drie maanden geleden had weggelachen (een concert geven vanaf je balkon, wetend dat anderen datzelfde stuk op hetzelfde moment uitvoeren. Op welke manier dan ook. Beren of andere knuffels in je raam zetten voor een berenjacht. Met stoepkrijt tekenen op de stoep van verzorgingshuizen waar dat eerder eigenlijk niet mocht.) Ik wilde graag dat het vroeger was maar verlang nu naar een later met de kennis van nu. Sterkte lieverds. Het klinkt misschien pathetisch maar ik hou van jullie. Blijf gezond. En blijf alsjeblieft je mooie overwegingen schrijven.
BeantwoordenVerwijderen