Bram heeft moeilijk verstaanbaar gedrag. Dat is een terugkerend thema op
school, logeerhuis en thuis.
In de besprekingen over Bram noemen wij dit eufemistisch ‘het
omgaan met teleurstellingen’.
Bij ‘omgaan met teleurstellingen’ hoort een pakket maatregelen.
Alles valt of staat met voorbereiding. Voorbereidingen door ons dus, niet door
Bram.
Om te beginnen is het van belang te voorkomen dat er
verwachtingen ontstaan die zouden kunnen uitmonden in teleurstellingen.
Handig daarbij is om van te voren te bedenken welke verwachtingen
meneer kan hebben in een bepaalde situatie. Kennis van Bram en kennis van de
situatie ter plekke is noodzakelijk.
De verwachtingen en de bijbehorende (on)mogelijkheden dienen
expliciet te worden benoemd richting Bram. Er moet dui-de-lijk
ge-commu-ni-ceerd worden met Bram.
Handig is ook een inschatting maken ‘van de kans dat dit
vandaag een succes wordt’.
Bij boodschappen doen wil hij bijvoorbeeld graag elke keer gaan
koffiedrinken. ‘Zomaar’ naar huis gaan na het aanschaffen van de daagse
boodschappen, resulteert zonder voorbereiding in een fikse scene, waarbij een
knalrood hoofd nog het kleinste probleem is.
Mocht het ontsporen, dan is de kunst de situatie zo om te
buigen dat je de plek des onheils zo snel mogelijk, en met zo min mogelijk
schade aan omstanders en locatie, kunt verlaten. Het meebrengen van een
rolstoel, met borst- en beenfixatie en tafelblad, is een oplossing. Nu alleen
nog eventjes die tegenstribbelende, broodmagere, en vooral hele lange, vent
erin proppen. Maar geloof me, onder invloed van toekijkend (en toesissend) publiek,
ben je tot veel in staat.
Omkopen is toegestaan, verstandig zelfs. Het toezeggen van
een beloning indien gekozen wordt voor gewenst gedrag, kan veel leed voorkomen.
Puntje van aandacht is hierbij de timing. Ben je beland in het stadium waarin
er een menigte naar je staat te kijken, dan is het momentum naar alle
waarschijnlijkheid gepasseerd.
Een andere truuk is die van de schijnkeuze. ‘Wil jij in de
rolstoel zitten en dan naar de auto gereden worden? Of wil je er zelf naar toe lopen
en dan met de sleutel de deur open maken?’
Tot slot is daar de reflectie achteraf, als het uit de hand
is gelopen. Leermomenten moeten optimaal benut worden, immers.
Bram heeft inmiddels geleerd ‘sorry’ te zeggen.
Dat lijkt een klein gebaar, maar er is vijf jaar hard aan
gewerkt.
Madness:
sorry: http://www.youtube.com/watch?v=OaAxijKkd48
Geen opmerkingen:
Een reactie posten