Thuiskomst

‘Je weet wat we hebben afgesproken, Karel! Als ze aan komen rijden, gaan we bij de voordeur zitten, we kijken strak naar de deur.’

‘Ja, Hannah’.

‘Als ze dan uit de auto stappen, kijk je verschrikt naar ze om. Dan vlucht je met de staart tussen je pootjes naar de achtertuin van de buren. Onder geen enkel beding iets laten blijken van blijdschap. Het is een misdaad van de hoogste orde: ons zo achter laten, met alleen wat brokjes en een bakje water. En de buurvrouw die dagelijks langskomt…..’.

‘OK’.

“In de dagen daarna negeer je ze zoveel mogelijk. Ze zullen zeker met van die temerige stemmetjes achter ons aan komen en ons proberen te lokken. Tuim er niet in! En denk erom: staart strak in de lucht en ‘show them your butt!’’.

‘Ga je nog doen wat je een paar jaar geleden deed?’.

‘Wat?’

'Nou, toen het vrouwtje lekker in haar schone bed lag, nadat ze zich heerlijk had gewassen? Na twee weken afwezigheid.... Dat je toen op haar kussen bent gaan staan,  haar je achterwerk hebt toegekeerd en haar precies tussen de ogen hebt geraakt met een verse straal pies?’.

‘Ja, dat was een goede actie. Het vervelende was alleen dat ze er om moesten lachen. De insteek was prima, had alleen niet het gewenste effect…….’

‘Daar heb je ze! Mauw!’

‘Beheers je toch!’

‘Mauw mraaaaauw mrrraaauuwwww…..o ja lekker, ik wil opgetild worden. Hier nog aaien….prrrrr….. en hier en hier!’.

‘Karel, vieze verrader!