Vuilcontainer

Het gebeurde een jaar of vijf geleden, op een mooie voorjaarsdag bij een eetgelegenheid in Wezup, Drenthe. Wij parkeerden onze auto en stapten alle vijf uit.  Vanuit het restaurant kwam een man aangelopen, met een telefoontoestel in zijn handen. Hij liep naar een grote vuilcontainer, deed die open en mikte het apparaat erin.

Het was precies op dat moment dat  de neuronen in Bram’s brein zich in sneltreinvaart (voor de verandering) in slagorde opstelden….en (tromgeroffel!): een nieuwe obsessie was geboren! De Vuilcontainer!

De Vuilcontainer als schatkamer, als mogelijke vindplaats van allerlei handige, leuke dingen… En zoals dat bij Bram gaat is een obsessie ook echt een Obsessie… Altijd en overal spot hij die dingen en voor je het weet, hangt hij over de rand naar dingen te graaien.

Wij, zijn ouders, hebben inmiddels óók een neus ontwikkeld voor de Vuilcontainer. Wij kunnen er ook in codetaal over praten. “Bart, als je naar het dorp gaat, moet je niet parkeren achter het Raadhuis….daar staat een ….‘  (hoofdknikje richting Bram)…..’ een….euh….jeweetwel…!”. ‘Oooooo, een jeweetwel, bedankt voor de tip!’.

Groot was dan ook de ontzetting toen bleek dat Bram op het logeerhuis van de ‘bgleiding’ (uitspraak volgens Bram) in de containers had mogen spitten, containers vol met afgedankt huisraad vanwege de verhuizing naar de nieuwe gebouwen op het terrein. De ‘bgleiding’  vertelde opgetogen dat Bram van alles had uitgekozen en dat het allemaal mee naar huis kwam: dat had Bram zo met hem afgesproken!

Die vrijdag reed de taxi voor, de chauffeuse moest ook een beetje zuchten: een overvolle koffer en een grote vuilniszak werden uitgeladen.

De inhoud? Een kapot koffiezetapparaat, drie van die lange drijfbuizen voor in het zwembad, een vieze knuffel, een lamp, een aantal planken en een koffer.

Bedankt!