Wij hebben onze wittebroodsweken net afgesloten! Maar voor u ons gaat feliciteren: dit is zeker de 20e keer! En nee, we zijn niet ‘net-getrouwd’.
Wittebroodsweken: zo noemen we de weken direct nadat Bram een nieuw medicijn of een nieuwe behandeling heeft gekregen om zijn epilepsie tot rust te brengen.
In de wittebroodsweken bekijk je je nieuwbakken echtgenoot of echtgenote met een verliefde blik: hij/zij is het helemaal voor jou! Zo gaat het ook met die nieuwe behandeling of die nieuwe pillen: in het begin zijn de verwachtingen hoog gespannen: deze pil is het ei van Columbus, de Fata Morgana voor je kind….vanaf nu wordt alles beter! Je hebt weer hoop: en hoop doet écht leven, ik kan er over mee praten!
Wij hebben met de nieuwe pillen onze wittebroodsweken weer gehad, vrees ik. Het ging echt geweldig: minder kleine aanvalletjes, veel helderder…hij was zelfs in staat iets over school te vertellen, voor het eerst in zeker een jaar. Wij allemaal keken naar hem, telden de aanvallen…Eva zei: ‘ik heb er vandaag maar 3 gezien, mam, het gaat echt beter!’.
Maar gisteren kwam de eerste barst: een luide knal, die door het hele huis te horen was. Ik zat boven, schrok eerst enorm…maar besloot toen om de knal maar te negeren. Wij hebben immers ook gewóón 3 kinderen, 2 katten en een hond….
Maar ja, toen kwam Bart naar boven…Bram had een valaanval gehad. Zomaar vanuit het niets, knetterhard in zijn badkamer gevallen. En nee, dat went niet, nooit…
De afgelopen nacht was het weer feest in huize B.: 4 tonisch-clonische aanvallen en 2 ‘gil-aanvallen’. Elk uur bal.
‘s Morgens niet in staat tot ontbijten. Van zijn moeizame gedrag was helemaal niets meer te merken…
Gaan we het huwelijk met deze pillen ontbinden? Of doen we er letterlijk nog een schepje bovenop? Laten we ons deze kans ontnemen, of geloven we er nog in?
We besluiten: met de kerst voor de deur laten we ons de hoop niet ontnemen, mensen geloven wel gekkere dingen! Wij gaan lekker in de 'ontkennende stand'!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten