Flashforward

Sinds ik moeder ben, zie ik overal en nergens gevaar.

Als in een soort flashback zie ik wat er allemaal fout kan gaan, maar dan in de toekomst…een flashforward dus.

Voorbeeld: we lopen in het nieuwe winkelcentrum en daar is een heel steile trap gemaakt, met smalle treden, er zijn geen leuningen: en dan zie ik voor me hoe mijn kind…..

Voorbeeld: dat Eva met haar vriendinnen op de fiets ergens heen gaat. Dan zie ik voor me, dat ze al kletsend niet oplet in het verkeer, en dat er dan een vrachtwagen…..

Voorbeeld: dat Femke buitenspeelt en dat er dan een aardig-uitziende meneer haar uitnodigt om thuis snoep te komen eten en zijn lieve jonge hondjes te aaien. Maar dat die man dan eigenlijk….

Omdat ik erg veel fantasie heb, is dit alles een nogal vermoeiende exercitie, vooral voor mijzelf, want ik doe mijn uiterste best mijn omgeving hier helemaal niets van te laten merken, tenminste als het om Eva en Femke gaat.

Bij Bram heb ik heel vaak flashforwards, en helaas zijn die bij hem bijzonder nuttig.

Bram heeft bijvoorbeeld aanvallen waarbij hij zonder waarschuwing zijn spierspanning verliest. Hij valt dan als een marionet met een klap in elkaar. De gevolgen daarvan kunnen zeer ernstig zijn, zelfs als hij zijn helm op heeft. Bram mag dus niet bij een trap staan, of bij iets waar hij op kan vallen, zoals een tafel of een stoel of een WCpot. Altijd en overal moet er dus iemand opletten waar Bram loopt en staat. Om die reden mag hij bijvoorbeeld ook niet staand plassen, veel te gevaarlijk! Hij is als klein jongetje ooit op deze manier tegen de WCpot gevallen, zijn onderlip hing bijna helemaal los en hij was compleet buiten westen. Dat was een ambulancerit naar het ziekenhuis, en hij is letterlijk voor het leven ‘getekend’.

Bram loopt, en dat doet hij graag en snel: hij loopt ook als hij in een schemertoestand is. In zo’n toestand is zijn alertheid heel wisselend, tussendoor kan hij best even bij zijn, en dan bijvoorbeeld besluiten de tuin uit te lopen. Maar ja, het volgende moment is hij weer half buiten bewustzijn en ziet hij niet dat er een auto aankomt.

Daarnaast is Bram erg impulsief, en avontuurlijk, en vooral: hij heeft nooit last van flashforwards…..Het resultaat is dat Bram rustig op tweehoog over een balustrade stapt, in januari bij een strandwandeling de zee in rent, sowieso met enige regelmaat ergens te water raakt en iedereen aanspreekt (‘wat doen luullie?’ of ‘van sjeretten ga je dood’), wat niet iedereen meer weet te waarderen nu hij er verder als een jongeman uitziet. Of zelf gezellig de kaarsjes wil aansteken (lucifers en aanstekers zijn bij ons verstopt…), of thee gaat zetten.

Altijd en overal moet er op Bram gelet worden. Even niet opletten kan ernstige gevolgen hebben.

Dat gevoel, dat iedereen, die een dreumes heeft (gehad) die de wereld ontdekt, wel kent: dat heb ik dus nog steeds. Ben dus in de praktijk nog steeds een Jonge Moeder. Ha!



toepasselijk liedje: Alphaville, Forever Young  http://www.youtube.com/watch?v=t1TcDHrkQYg