Flashforward

Sinds ik moeder ben, zie ik overal en nergens gevaar.

Als in een soort flashback zie ik wat er allemaal fout kan gaan, maar dan in de toekomst…een flashforward dus.

Voorbeeld: we lopen in het nieuwe winkelcentrum en daar is een heel steile trap gemaakt, met smalle treden, er zijn geen leuningen: en dan zie ik voor me hoe mijn kind…..

Voorbeeld: dat Eva met haar vriendinnen op de fiets ergens heen gaat. Dan zie ik voor me, dat ze al kletsend niet oplet in het verkeer, en dat er dan een vrachtwagen…..

Voorbeeld: dat Femke buitenspeelt en dat er dan een aardig-uitziende meneer haar uitnodigt om thuis snoep te komen eten en zijn lieve jonge hondjes te aaien. Maar dat die man dan eigenlijk….

Omdat ik erg veel fantasie heb, is dit alles een nogal vermoeiende exercitie, vooral voor mijzelf, want ik doe mijn uiterste best mijn omgeving hier helemaal niets van te laten merken, tenminste als het om Eva en Femke gaat.

Bij Bram heb ik heel vaak flashforwards, en helaas zijn die bij hem bijzonder nuttig.

Bram heeft bijvoorbeeld aanvallen waarbij hij zonder waarschuwing zijn spierspanning verliest. Hij valt dan als een marionet met een klap in elkaar. De gevolgen daarvan kunnen zeer ernstig zijn, zelfs als hij zijn helm op heeft. Bram mag dus niet bij een trap staan, of bij iets waar hij op kan vallen, zoals een tafel of een stoel of een WCpot. Altijd en overal moet er dus iemand opletten waar Bram loopt en staat. Om die reden mag hij bijvoorbeeld ook niet staand plassen, veel te gevaarlijk! Hij is als klein jongetje ooit op deze manier tegen de WCpot gevallen, zijn onderlip hing bijna helemaal los en hij was compleet buiten westen. Dat was een ambulancerit naar het ziekenhuis, en hij is letterlijk voor het leven ‘getekend’.

Bram loopt, en dat doet hij graag en snel: hij loopt ook als hij in een schemertoestand is. In zo’n toestand is zijn alertheid heel wisselend, tussendoor kan hij best even bij zijn, en dan bijvoorbeeld besluiten de tuin uit te lopen. Maar ja, het volgende moment is hij weer half buiten bewustzijn en ziet hij niet dat er een auto aankomt.

Daarnaast is Bram erg impulsief, en avontuurlijk, en vooral: hij heeft nooit last van flashforwards…..Het resultaat is dat Bram rustig op tweehoog over een balustrade stapt, in januari bij een strandwandeling de zee in rent, sowieso met enige regelmaat ergens te water raakt en iedereen aanspreekt (‘wat doen luullie?’ of ‘van sjeretten ga je dood’), wat niet iedereen meer weet te waarderen nu hij er verder als een jongeman uitziet. Of zelf gezellig de kaarsjes wil aansteken (lucifers en aanstekers zijn bij ons verstopt…), of thee gaat zetten.

Altijd en overal moet er op Bram gelet worden. Even niet opletten kan ernstige gevolgen hebben.

Dat gevoel, dat iedereen, die een dreumes heeft (gehad) die de wereld ontdekt, wel kent: dat heb ik dus nog steeds. Ben dus in de praktijk nog steeds een Jonge Moeder. Ha!



toepasselijk liedje: Alphaville, Forever Young  http://www.youtube.com/watch?v=t1TcDHrkQYg

BijnaBlunder

Het is Lentefeest bij Femke op school, en iedereen mag verkleed komen.

Femke is al dagen bezig met haar outfit: ze gaat als heks. Al voor 7 uur komt ze beneden, donkere jurk, donkere legging, donkere schoenen. Haar wangen voorzien van allerlei schmink. En op haar hoofd de heksenmuts uit de verkleedklerenbak, in haar hand de heksenbezem die Bram op school heeft gemaakt van snoeihoutjes. (‘Deze is voor jou, mam, speciaal voor jou bij meester Ad gemaakt. Maar je kunt er niet écht op vliegen!’.)

Op school ziet iedereen er geweldig uit, prinsesjes, kleuters in superman-kleding, de oudere meisjes verkleed alsof ze echt al 16 zijn, de bovenmeester als sheriff compleet met hangsnor, een juf als paashaas….

In Femke’s klas staat een man die er écht veel werk van heeft gemaakt: kaal hoofd, 2 dagen niet geschoren, prachtige snor, pet op, grote zwartleren schoenen, leren broek en leren mouwloos vestje, met van die metalen spijkers erop. Op zijn arm heeft hij zelfs een enorme tatouage aangebracht! Een Hells’Angel! Geweldig!

Maar net als ik de man wil complimenteren, draait hij zich naar me om. Hij kijkt helemaal niet alsof hij zodirect als ouder gaat assisteren bij het skelteren op het plein, of het verven van paaseieren. Hij is Echt!

Snel slik ik mijn woorden in. Wel een rood hoofd, dat wel.

Morgenstond

Morgenstond heeft goud in de mond. Leuke uitdrukking!

Hier had de morgenstond niet alleen goud in de mond,  er gebeurde veel en veel meer op deze representatieve ochtend in Huize B. te H.

6.23: in de babyfoon hoor ik Bram raar ademhalen, een tonisch-clonische aanval. Bart stommelt slaapdronken naar beneden om poolshoogte te gaan nemen. Als Bram een beetje is bijgekomen, krijgt hij alvast zijn lorazepam in zijn wang, hopen dat Bram daardoor makkelijker bijtrekt.

6.50: de wekker gaat, Bart gaat de badkamer in, ik zorg voor het ontbijt, en voor Bram’s lunch. Bart kleedt Bram aan, die nogal eens van de wereld is, maar tussendoor helder.

7.15: Bart ondersteunt Bram naar de tafel, zet hem vast in zijn hesje in zijn stoel aan tafel en doet zijn slab om.

De kom met yoghurt en muesli wordt klaargemaakt, en Bram mag zelf proberen te eten. Hij trekt al weer aardig bij, maar toch belandt zijn hele hand tijdens een aanval in de yoghurt.

7.30: Bram zit op zijn praatstoel, hij vertelt over de komende paasbrunch op school. “Enne dan komen de pappa’s en de mamma’s. Enne dan gaanne we eerst gezellig wat drinken. En dan gaanne we paasbingo doen. Enne dan gaanne we met de pappa’s en mamma’s gezellig iets eten’. Bram glimt, hij heeft er zo'n zin in!

De juffen hebben het programma helder op het netvlies gekregen, heel belangrijk, want voorspelbaarheid is het voornaamste ingrediënt om Bram’s gedrag te sturen.

Dan informeer ik (stom!!) naar de beloofde foto-reportage van juf Marieke, die net terug is uit Zuid-Afrika. Juf Gerda had het daar over gehad…..dat kon dan mooi op het nieuwe digi-bord.

Nu raakt Bram in de war! Dat stond niet in het draaiboek dat hij zojuist heeft voorgedragen. Ik probeer snel mijn fout te herstellen, maar het is al te laat. ‘Datte heeft juuf niet gezegd! Gaanne we nog foto’s kijken!?’ Bram’s stem gaat de lucht in, de paniek staat in zijn ogen…. Gelukkig kalmeert hij snel.

7.40: ik verdwijn naar de badkamer voor het ochtendritueel.

8.00: gestamp van grote semi-orthopedische schoenen in de gang, de voordeur gaat open, Femke schreeuwt, Bram schreeuwt, daarna even niets….dan de bas van Bart…

Ik snel naar beneden. Voor de deur staat een andere taxibus dan normaal. Met een andere chauffeur. En Bram heeft de deur van de taxi opengedaan en de chauffeur geslagen en gestompt!

Vaste chauffeur Meike heeft een vrije dag, ze is jarig vandaag. Dat heeft ze gisterochtend aan Bram uitgelegd, en gistermiddag nog een keer. En wij hebben het ook besproken met hem. Maar klaarblijkelijk is het toch te spannend.

Bram zit al in de bus, hij kijkt beteuterd. Bart praat me snel bij, de onfortuinlijke chauffeur heeft het Bram al weer vergeven (poeh…).

We zwaaien de bus uit, ik kijk naar Bart, die er wat ‘angeheitert’ uitziet en informeer of hij óók last heeft van soppende oksels.

Dan schieten we in de lach, en roepen in koor ons huiscredo: ‘het is in elk geval niet saai!’.

Hamel-humor

Bram is binnenkort jarig. Bij een verjaardag horen kadootjes, en juist dat is elk jaar weer een probleem.

Bram wordt nu 16 jaar, maar is in zijn hoofd al jaren een jonge kleuter. Hij groeit nooit uit zijn speelgoed en wil elk jaar weer opnieuw graag Playmobil hebben. Inmiddels hebben we hier een representatieve verzameling van alles wat Playmobil tussen 2000 en heden op de markt heeft gebracht.

Gesprek met opa over een kadootje voor Bram.

‘Hij wordt nu 16 jaar’, zegt mijn vader.

‘Ja’, is mijn antwoord. ‘Jammer, he, we hadden hem een brommer kunnen geven, en jullie dan de helm’.

Stilte....

‘Maar ja, hij krijgt geen brommer’, zeg ik.

‘en hij heeft al een helm’, vult mijn vader aan.

Nepsjeret

'Jeroen had een nepsjeret’, vertelt Bram aan tafel, ‘en een nepaansteker!......Maar er kwam wel échte rook uit!’.

Bart en ik zijn er even stil van, waar gáát dit over?

‘Weet je zeker dat het een nepsigaret was, Bram?’, informeren we voor alle zekerheid nog een keertje. “Ja, Jeroen zei dat’.

'Zooooooo, en hoe kwam Jeroen dan aan de nepsigaret?’ vragen wij door. ‘Nou, gewoon van zijn moeder, uit haar tas.’

Nu kennen we de moeder van Jeroen toevallig vrij goed, en het is geen type dat klapsigaren, windkussens en nepsigaretten in haar tas heeft. Tijd dus voor een opvoedkundig gesprek met onze zoon, al hebben we de indruk dat Jeroen Bram niet de waarheid heeft verteld, en dat Bram hem heilig gelooft.

‘Als er echte rook komt uit een nepsigaret, is het een echte sigaret, Bram!’. Dat vindt Bram een erg leuke gedachte, en zijn ogen gaan glimmen. Want natuurlijk is Bram ook gewoon een jongen. En gewone jongens experimenteren met sigaretten. En de ouders van gewone jongens praten met hun kinderen over het roken van sigaretten.

Het is zo ontzettend gewoon, dat ik het écht heel erg leuk vind dat dit is gebeurd.

En dat is dan waarschijnlijk weer niet zo gewoon.

Een normaal gezin!

We hadden een heerlijk weekend. Ja, het was mooi weer, en ja, we hadden leuke dingen te doen. Maar wat het meeste hielp is dat het met Bram momenteel zo goed gaat.

Hij heeft sinds een paar maanden nieuwe medicijnen, ik heb ontzettend mijn best moeten doen ze vergoed te krijgen, want het zijn heel dure pillen, die officieel niet vergoed worden. Maar wat mij betreft zijn ze elke eurocent waard.

Bram heeft nog steeds heel veel aanvallen, maar is zo veel helderder. Zijn hersenen werken gewoon beter. Hij kan spelen, een verhaal vertellen, contact maken met andere mensen. Hij kan functioneren in ons gezin, en daarom functioneren wij weer wat vaker als een normaal gezin.

Dat staat er zo simpeltjes: functioneren als een normaal gezin, maar dat is het voor ons en voor veel andere gezinnen natuurlijk helemaal niet.

Vrijdagavond: lekker makkelijk eten, bak sla en mexicaanse wraps, flesje wijn op tafel en daarna allemaal op de bank naar een leuke film kijken.

Zaterdag kon Bram mee naar het optreden van Femke (ritmische gym) en zelfs ’s avonds naar een optreden van mijn koor. Dat laatste was een lange zit, en natuurlijk gebeuren er dan een aantal bijzondere dingen (tijdens de muziek opeens luid en duidelijk Bram’s stem: ‘ik moet plassen’, opa zet hem buiten tegen de heg, in de pauze 3 maal van de piano afgehaald, met een stok met daaraan een collectezakje op stap én gevallen van een afstapje). Maar: hij heeft óók keurig zitten luisteren. Wat zingt het lekker als je je hele gezin daar zo ziet zitten!

Zondag: na een valse start (ongeveer 30 keer aangedrongen op een tripje naar de kinderboerderij, ‘ik wil konijntjes aaien’), uiteindelijk met hulp van Eva de waterbaan opgezet, pappa geholpen met de auto’s wassen, en gestept (!! ja dat staat er echt) door de wijk, en met de buurvrouwen een praatje gemaakt.

Ik heb echt genoten, dit weekend hebben we lekker binnen!

Persbericht

Persbericht: webcamera’s www.volgdekatten.nl op zwart

Kattenclub ‘voor elke schat een andere kat’ meldt dat zij het webcamproject ‘volgdekatten’ heeft geannuleerd.

Na nauwkeurige bestudering van het beeldmateriaal gemaakt bij de proefopstelling in Hoofddorp is gebleken dat kan worden volstaan met het statische beeldmateriaal, dat bij dit persbericht is bijgevoegd.

Het webcamproject ‘volgdekatten’ was geïnspireerd op het succes van het vogelwebcamproject ‘beleefdelente’ van de Vogelbescherming en het webcamproject ‘volgdevos’ van Natuurmomumenten.

Professor Minou Le Chat, leerstoel Feline Studies aan de Universiteit van Catbury, geeft desgevraagd aan ‘niet verbaasd’ te zijn over de conclusies die zijn getrokken. ‘Katten staan bekend om hun energiezuinige levensstijl’.

Slaapfeestje

De jarige Job, tevreden achter de resten van haar ontbijtje

Vannacht was het slaapfeestje van Femke. Ervaringsdeskundigen op het gebied van dergelijke feestjes zetten grote vraagtekens bij het ‘slaap’ gedeelte van dat woord, maar goed!

Wat was het gezellig. Femke is 10 jaar geworden en had maar liefst 7 logeetjes uitgenodigd. Op haar kamer had ze met Eva alle matrassen die wij hebben, plus nog 2 van de buren klaar gelegd.

Vanaf 3 uur zaterdagmiddag druppelden de dametjes allemaal binnen. Buiten in het zonnetje de kadootjes gedaan, en daarna cakjes versieren met fondant, lekker en mooi.

Bram zat in de tussentijd lekker achter de laptop, dit is een goede afleiding voor hem. Youtube aan, wij zoeken dan de liedjes die hij leuk vindt (ketchup-song bijvoorbeeld, ik weet niet of het gaat om het liedje zelf of om de ‘mooie meisjes’ op het filmpje), koptelefoon op, en meneer is onder de pannen. ’s Avonds mocht hij mee met Bart en Eva, om te kijken naar een voorstelling van het circus waar Eva tot de zomervakantie deel van uitmaakte.

Zo combineerden we ‘anders’  en ‘gewoon’ op een ontspannen wijze.

De meiden waren om 7 uur al allemaal in pyama! Tijd voor Foeksia de mini-heks. Tussendoor, net als in een echte bioscoop, was er een pauze. Met thee en de zelfversierde cakejes.

Na afloop wisten de dames niet hoe snel ze moesten gaan ‘slapen’. Tegen half twaalf was het al rustig, en om half zeven waren ze pas weer wakker. Wat een decibellen kunnen 8 meisjes van 10 jaar produceren, zeg. Indrukwekkend!

Vanmorgen waren we al vroeg op pad. Op naar de geitenboerderij in het Amsterdamse bos, om daar te ontbijten. Maar nog voor we aan tafel gingen, waren we al getuige van de geboorte van een geitje. Wat leuk en indrukwekkend. Moeder geit kreeg er in totaal maar liefst 3!

Louise was mee speciaal voor Bram. Dat was maar goed ook, want vandaag ging het allemaal wat moeizamer. De bediening was traag, en na 25 minuten hadden we nog geen broodje of eitje gezien. Bram ging uit zijn plaat. Gillen en krijsen. Uiteindelijk heb ik hem maar even lekker op schoot genomen, en daar waren de tranen. Wachten is gewoon heel ‘moeluk’  voor Bram.

De vriendinnetjes vertrokken geen spier, gelukkig, op eentje na. Die vond het ‘zielig, zeg!’ Lief, zo’n reactie.

Na het ontbijt de geitjes voeren, lekker spelen. De meiden genoten volop, en wij ook!

Bram stortte daarna in, hij was totaal op. Louise nam hem mee naar huis en toen wij daar aankwamen lag hij al in bed voor een heerlijke dut.

Wat een gezellig weekend hadden wij zo! Wel vermoeiend: vandaar dat ik zo direct naar mijn eigen slaapfeestje ga!

Stil

Stil ben ik vanavond

Bange berichten

Raken me

in mijn mede-moederhart

Wij mede-moeders en mede-vaders

Buigen ons hoofd en wensen kracht

Voor onze lieve vrienden

Wij zijn stil

En wachten af

Bang