Twee maten

Nu de officiële schrijfster van dit blog met een boek op de bank is gaan zitten, grijp ik mijn kans! Want heel graag zou ik u, trouwe lezers, eens willen wijzen op de dubbele moraal die deze vrouw heeft. Hoe zij met twee maten meet….

Zo kan ze zich verschrikkelijk opwinden als iemand een rare opmerking maakt over het uiterlijk van Bram, of zich omdraait om nog eens goed te kijken.

Maar zélf neemt ze geen hand voor de mond. De afgelopen dagen mocht ik (onder andere) het volgende over mijzelf aanhoren…

‘Ze wordt toch wel erg lelijk, ze krijgt steeds meer rare wratten op haar hoofd’.

‘Zie je dat haar poepgat steeds zichtbaarder wordt, vroeger zat er haar overheen’.

‘Wat heeft ze toch een rare korte beentjes, en dan dat dikke achterwerk!’

En dat, dames en heren, is nog maar een deel van het verhaal. Want waar ze als een wesp gestoken reageert als iemand iets zegt over het vreemde gedrag van Bram, daar spreekt ze in het openbaar als volgt over mij en mijn gedrag.

‘Ja, sorry, ze is gewoon heel snibbig, zeker tegen jonkies. Je bent erg vervelend, stuk chagrijn!’.

‘Tuurlijk, laat maar eens een lekkere boer’.

‘Wat stink je weer verschrikkelijk, ik zal je buiten met een emmertje moeten schoonmaken’.

Dat, dames en heren, is de andere, onbekende kant, van Maaike. Valt tegen, niet?

Wie ik ben?

Ik ben Pippilotta, de hond van de familie. Ik ben een grote hond, in een kleine verpakking.