De dag begon veelbelovend, ik lag heerlijk op bed, met mijn harige witte borst naar boven, te knorren. Je zou het zelfs ongemanierd kunnen noemen, beetje hoerig ook…
Ik werd geaaid, het was zalig. Tot de hand even stopte, haar hoofd dichterbij kwam, er in mijn vacht werd geblazen….. Daarna de woorden: ‘Gatverderrie! Je hebt vlooien!’
Over het vervolg wil ik het liever niet hebben. Over de druppels in mijn nek, en daarna die pil die in mijn mond werd gepropt (‘ook meteen maar even een wormenkuur!’). Over mijn hoofd dat naar achteren werd geduwd, totdat ik die pil had doorgeslikt (heb lekker een aantal minuten niet geslikt, vroeger lukte het wel eens die pil later weer uit te spugen, maar dat ging dit keer niet door…).
Ik heb direct na het onrecht dat mij is aangedaan, het pand verlaten, en ben niet gekomen toen ze me riepen. Niet aan het begin van de middag, niet rond etenstijd, niet om 11 ’s avonds, niet toen híj in zijn pyama om 12 uur nog in de voordeur stond.
Ik ben namelijk heel erg boos en ik blijf lekker een nachtje weg.
Maar nu: nu is het half drie ’s nachts. En ik vraag me opeens af voor wie ik dit eigenlijk doe……
Geen opmerkingen:
Een reactie posten