Normaal gewoorden op De Waterlelie

‘Er staat nog een doos in de taxi’, zegt Marieke, Bram’s taxichauffeur. En daar overhandigt ze me een enorme doos met tekeningen, brieven en andere werkjes. Werkjes van kinderen van De Waterlelie, één van de twee scholen voor speciaal onderwijs aan kinderen met epilepsie.

De tekeningen en werkjes zijn bedoeld voor minister van Bijsterveldt. Zij heeft het plan opgevat om deze heel speciale scholen te korten op hun budget. Wat de minister betreft kan er best 55 procent vanaf bij De Berkenschutse en makkelijk 64 procent bij De Waterlelie. En de ondersteuning die deze scholen bieden aan leerlingen met epilepsie in het reguliere onderwijs wil de minister ook stoppen.

In de brieven aan de minister beschrijven de kinderen wat er met ze  aan de hand is, en vooral ook: hoe blij ze zijn dat ze op hun schooltje zitten. En dat ze zo ontzettend hopen dat de minister de school niet zal sluiten.

Karin schrijft dat ze op haar oude school erg werd gepest en dat de andere kinderen niet meer naar school durfden te komen vanwege haar aanvallen. De aanvallen van Karin zien er heel angstaanjagend uit, vandaar.

En dan een tekening van Martijn, de juf heeft er bij gezet: ‘Ik kan niet praten, maar hier begrijpt de juf mij’.

En een hartje van Remy. Zij schrijft: ‘Ik heb veel aanvallen en ik ben ook autistisch. De juf helpt mij vrienden te maken’.

Het is een hele stapel, ik lees ze allemaal, al is de post eigenlijk niet voor mij bestemd maar voor de minister.

Liza schrijft de minister dat ze eerst een hele tijd niet naar school ging, omdat ze op haar oude school niet goed overweg konden met haar aanvallen. Maar nu gaat ze hier op school haar VMBO-t diploma halen. En dan wil ze camera-vrouw worden!

En dan is er een briefje met daarop een hartje. Het is de brief van Dick en hij schrijft: ‘Ik ben normaal gewoorden op de Waterlelie’.

In precies zeven woorden staat daar waar het om gaat: Dick is hier op deze epilepsieschool een gewone jongen.

Het hebben van aanvallen is hier heel normaal. Dick voelt zich veilig op school. En Dick is ook letterlijk veilig op deze school, want iedereen weet hoe ze met de aanvallen van Dick moeten omgaan. En dat is een voorwaarde voor veel kinderen die naar zo’n speciale epilepsieschool gaan. Zij kunnen binnen een paar seconden in een aanval schieten die levensbedreigend kan zijn. En andere kinderen kunnen vanuit het niets zomaar op de grond neervallen, met ernstige verwondingen als gevolg.

Het is heel goed dat de minister deze brieven krijgt, want zij weet helemaal niets van de kinderen van deze scholen. Want anders zou de minister toch nooit op het idee komen om op te schrijven dat ze de school zo veel op haar budget wil korten, dat het onmogelijk wordt de school open te houden?

 

Dat zou betekenen dat ze in Den Haag gek zijn geworden!

Eerlijk (?) zullen we alles delen….

Zoals niemand zal zijn ontgaan is er een tijdje geleden een nieuwe regering aangetreden die zichzelf (door de crisis) gedwongen ziet ontzettend te gaan bezuinigen. Er moet 18 miljard minder worden uitgegeven, dat is een dikke 1000 euro per inwoner van ons kikkerlandje.

De grote vraag is natuurlijk hoe we die bezuinigingen gaan verdelen. Maar er is groot nieuws: de eerste 20 euro per inwoner zijn in elk geval al binnen, tenminste als minister van Bijsterveldt haar zin krijgt. Die 20 euro per inwoner halen we namelijk weg uit de zogenaamde leerling-gebonden financiering. De leerling-gebonden financiering is bedoeld voor kinderen die extra zorg en ondersteuning nodig hebben om van ons onderwijs te kunnen profiteren.

Nu zou je denken dat alleen de allergrootste kneusjes voor die leerling-gebonden financiering in aanmerking komen, maar dat zie je dan toch verkeerd. Tot pakweg 8 jaar geleden kwamen inderdaad alleen de échte kneuzen in aanmerking voor het speciaal onderwijs, zij werden ‘s ochtends met busjes naar hun scholen gereden, ergens veilig in de bossen. En s middags werden ze weer teruggebracht. Tussen 8 uur ‘s ochtends en 16 uur ’s middags was er geen zorgintensief kind in de schoolleeftijd, dat maar enigszins naar school zou kúnnen gaan, in het straatbeeld te ontdekken.

Nu is er een tijd geleden in onze maatschappij een stroming ontstaan, en die heeft als mantra ‘meedoen met de samenleving’. Ook mensen met een vlekje moeten participeren in de samenleving, moeten zichtbaar zijn. Ja, iedereen moet ‘meedoen’. Die instellingen en scholen ‘in de bossen’ moeten daarom worden opgedoekt, en mensen moeten gaan wonen in kleinschalige woonvormen ‘in de wijk’. En kinderen moeten zo veel mogelijk naar het schooltje dicht bij huis. Op zichzelf een sympathieke gedachte.

Maar hoe rampzalig dat ook kan uitpakken bleek toen de oom van Bart, een ernstig verstandelijk gehandicapte man met (net als Bram) een moeilijke epilepsie, op zijn 65^e van zijn veilige instellingsterrein werd geplukt. In een piepklein gat aan de oever van de Rijn was voor hem, en voor 5 huisgenoten, een gezellig huis ingericht. Jammer alleen dat de buren niet geïnteresseerd waren in het beoogde warme burencontact. En jammer ook dat hij nu nooit meer even zelfstandig naar buiten kon, omdat dat simpelweg te gevaarlijk was. Gelukkig dat na verloop van tijd werd besloten dat oomlief voortaan elke dag met het busje van zijn gezellige huisje naar zijn vertrouwde instellingsterrein moest worden vervoerd, omdat er zo ook geen ‘hol’ aan was.

Maar ik dwaal af: in het beleid van ‘meedoen’ hoort dat ouders van zorgintensieve kinderen de keuze moeten hebben hun kinderen op het reguliere onderwijs te plaatsen. Kinderen krijgen dan een indicatie (ja, ook hier indicatiestellers!) en ouders mogen kiezen: met het busje naar de speciale school in de bossen, of met een rugzakje met daarin de ‘leerling-gebonden financiering’ naar het schooltje om de hoek.

Vervelend genoeg hebben ‘gewone’ scholen die rugzakjes met geld ook ontdekt. Het gevolg daarvan is dat op dit moment zo’n 10 tot 20 procent van álle kinderen in het onderwijs de plakker ‘kneusje’ heeft …ongelooflijk is dat!

En nu komt het verschrikkelijke nieuws van dit stukje: doordat steeds meer kinderen gebruik zijn gaan maken van die leerling-gebonden financiering, ook dus kinderen die dat niet zo ontzettend hard nodig hebben, zijn de kosten explosief gestegen. En daarom heeft de minister besloten te gaan bezuinigen op het speciaal onderwijs. De plannen? Iedereen moet zoveel mogelijk naar een ‘gewone school’, en die scholen moeten zelf de benodigde expertise regelen. De budgetten voor de scholen voor speciaal onderwijs worden met tientallen procenten gekort.

Dat geldt ook voor de twee scholen voor kinderen met epilepsie in ons land, zij worden ongelooflijk hard getroffen: een korting op het budget van 60 procent…. En dat betekent mogelijk het einde van Bram’s schooltje…

En in één pennenstreek komt er ook een einde aan de begeleiding die vanuit de epilepsiescholen wordt gegeven aan ongeveer 1250 leerlingen in het 'gewone' onderwijs. Want de minister is klaarblijkelijk ook van mening dat dat prachtige initiatief van de epilepsiescholen niet langer gefinancieerd hoeft te worden. Persoonlijk is het mij een raadsel waar al die scholen dán de wijsheid vandaan moeten halen om hun leerlingen met epilepsie te kunnen helpen.

Hoe gaat het verder met kinderen met epilepsie die ondanks hun epilepsie proberen op school iets op te steken? Hoe moet het nu verder met Bram? En met al die andere kinderen die net als Bram nooit kúnnen ‘meedoen aan de samenleving’?
 

Hoe gaat dat strakjes?

Straks zitten in het reguliere onderwijs de ‘semikneusjes’ gewoon te werken aan hun tafeltjes. De kinderen met een (relatief) gezond verstand én een lastige epilepsie liggen onder hun tafeltjes te stuiptrekken, of staren wazig voor zich uit. Of ze zitten gewoon thuis, omdat de juf het niet aankan, al die aanvallen.

Straks zitten Bram en zijn soortgenoten gewoon elke ochtend in het busje, niet langer op weg naar school maar op weg naar hun dagbesteding, wat mij betreft ergens veilig in de bossen. Hij en zijn vrienden kosten de maatschappij dan nog steeds geld, maar dát komt nu uit een ander potje.


Meer weten of doen?
- Vindt u dit ook een raar verhaal? Teken de petitie tegen de bezuiningen in het speciaal onderwijs:
http://petities.nl/petitie/stop-bezuiniging-van-300-miljoen-op-passend-onderwijs

- zie ook: http://300miljoen.blogspot.com/


- beluister deze geweldige radio-column: http://giel.vara.nl/Joep-van-Deudecolumn.818.0.html?&tx_ttnews


- En de cartoon boven aan deze blog? Die is (illegaal) overgenomen van de website www.passendonderwijs.nl