Formulieren

 

‘Maar jullie hoeven alleen maar even Bram’s naam, de datum en tijd, en de reden voor het verzoek aan te geven!’

De klassenassistente van Bram schiet behoorlijk uit haar slof bij onze mededeling dat wij dit nieuwe formulier niet mee naar huis hoeven, en bovenal: dat we het formulier ook nooit zullen gebruiken.

Op de jaarlijkse ouderavond aan het begin van het schooljaar is dat jaar als altijd ruim de tijd ingeruimd voor het bespreken van een groot aantal formulieren (bijvoorbeeld: wel/niet op de foto, medicatiegegevens, aanvalsgegevens) en procedures (bijvoorbeeld: bij wie moet je wezen voor wat).

Vanaf dat jaar was er een aanvulling op de stapel formulieren, namelijk een formulier waarmee permissie dient te worden aangevraagd om met je kind naar de dokter te gaan. Een week van te voren in te leveren bij de schoolleiding.

‘Ik doe dit niet’, meld ik, reagerend vanuit mijn ruggenmerg. ‘Dit is een school voor zieke kinderen, die moeten nu eenmaal naar de dokter. Ik meld aan de juf dat hij naar de dokter is, en dat is dat.’

De klassenassistente wordt witheet. In de klas valt een gespannen stilte.

Klassenassistente kijkt vertwijfeld naar Bart.

Bart bromt: ‘Natuurlijk niet.’

Klassenassistente wordt nu echt pislink, ze sist en briest.

Klassenassistente en wij waren al ‘geen vrienden’. Dit was het moment dat dat veranderde in ‘aartsvijanden’.

Formulieren bestaan in soorten en maten. En als je kind in Andersland woont, komen ze vanzelf, en in groten getale tot jou, de Anderslandouder.

Sommige formulieren hebben een duidelijk nut. Ze horen bijvoorbeeld bij een aanvraagprocedure. Bijvoorbeeld voor het schoolvervoer, voor hulpmiddelen die je bij de gemeente moet aanvragen, of bij het UWV, of bij de zorgverzekering. Sommige formulieren horen bij het achteraf verantwoording afleggen, bijvoorbeeld voor de bestedingen van het PGB. Soms dient een formulier om duidelijk te maken waar de verantwoordelijkheid van de ander begint en eindigt, op zich logisch.

Ik vul al die formulieren meestal braaf in. Maar ik heb me in de loop der jaren wel aangewend om kritisch te kijken of

1. ik aan de desbetreffende instantie de gevraagde gegevens niet al eerder heb verstrekt;
2. het formulier niet vooral dient om iemand aan het werk te houden;
3. het geen ‘onzinformulier’ is. 

In geval 1 vul ik alleen Bram’s naam in en verder ‘zie dossier’ bij elke andere vraag.

In de gevallen 2 en 3 doe ik net of ik het formulier helemaal niet gekregen heb.

Gek genoeg hoor je er vaak niets meer over.

Annie MG had er duidelijk ook een hekel aan, aan bureaucratie: https://www.youtube.com/watch?v=XrE5wDwbYco