Klacht voor de zorgverzekering

Lieve mensen van de zorgverzekering,

Dit is Bram. Bram is zeventien jaar.

Bram heeft hele erge epilepsie. De dokter heeft al veertien jaar lang naar Bram onderzoek gedaan.

Hij heeft hem pillen gegeven. Maar die hielpen niet.

Hij heeft hem een speciaal kastje gegeven. Dat kastje heet met een moeilijk woord Nervus Vagus Stimulator.

Het kastje hielp ook niet.

Bram heeft zeven jaar lang speciaal eten gegeten. Hij mocht geen snoep. En geen koek. Maar wel veel boter. En ook veel mayonaise. Maar Bram vond het toch niet fijn. Want hij mocht geen friet.

Het dieet hielp niet.

Bram heeft zoveel aanvallen, dat hij soms niet eens zelf kan eten of drinken. Daarom heeft Bram een slangetje in zijn buik. Door dat slangetje kan Bram dan toch eten en drinken.

Bram kan soms heel hard vallen. Hij merkt dat niet van te voren. Hij zakt zomaar heel hard op de grond. Of op tafel. Of op de rand van de wasbak. Of op straat.

Dat vindt Bram niet fijn. En ik vind dat ook niet fijn. Voor Bram. En voor mezelf.

Want als hij valt, heeft hij heel vaak bloed.

Hij moet ook vaak naar de tandarts. Of naar het ziekenhuis. Als hij zo gevallen is.

Bram heeft heel veel littekens. Op zijn hoofd zitten er wel dertig.

Een keer moest Bram met de ambulance naar het ziekenhuis. Hij wilde in bad stappen. Hij had geen helm op. Dat kan niet in het bad.

Bram’s onderlip was er toen bijna helemaal afgescheurd. Dat was eng, joh!

Op de foto kun je dat nog goed zien. Hij heeft een groot lit-teken.

Op de foto zien jullie de helm van Bram. Het is een blauwe helm. Met een grote beugel ervoor.

Bram vindt de helm niet mooi. Ik vind de helm ook niet mooi.

Het is een hele rare helm. Mensen lachen vaak als ze Bram zien. Ze lachen dan om de helm.

Maar Bram is aan de helm gewend. Hij heeft er al veertien jaar eentje. Op zijn hoofd.

Zonder helm heeft hij nog vaker bloed. En dat willen wij niet, Bram en ik. Het is heel ge-vaar-lijk als Bram zijn helm niet op heeft.

Nu is Bram gegroeid. Zijn hele lijf. Zijn voeten. Zijn armen. En zijn hoofd ook.

Dat komt doordat Bram nu een grote jongen wordt. Hij moet dus nieuwe kleren. En nieuwe schoenen.

En ook een nieuwe helm.

De helmenmeneer heeft u een brief geschreven. Over de helm van Bram. De helm die Bram liever niet wil opzetten. Maar het moet toch.

De helmenmeneer heeft al vier keer eerder een mooie helm gemaakt. Hij kan dat heel goed.

Hij heeft u al minstens twee keer eerder een brief gestuurd. Over Bram. En over zijn helm.

Maar u gelooft de helmenmeneer niet. En u gelooft mij niet.

U gelooft alléén de echte epilepsiedokter. Die moet u wéér een brief schrijven. Aan u. Over Bram.

Dat heeft u mij geschreven. Er staat in de brief (nu wordt het een beetje moeilijk):

‘wij ontvangen graag aanvullende informatie van u.

-          een uitgebreide medische indicatie van uw arts of behandelend specialist, waaruit valgevaar blijkt.

-          Wanneer en door welke leverancier de huidige valhelm werd geleverd.’

Ik vind dat een beetje raar. Want u heeft al heel veel brieven over Bram gekregen. Die zitten in zijn dosjee. Het zijn brieven van de epilepsiedokter. Over de helm van Bram. En over de stoel van Bram. En over de medicatie van Bram.

Ik begreep de brief niet. Wat bedoelt u met ‘uitgebreide medische informatie? Wilt u een film zien van Bram. Als hij valt? Of foto’s? Van zijn littekens?

Gelukkig begreep de mevrouw aan de telefoon de brief ook niet. Ik dacht al dat ik dom was!

Ik ben vandaag wel heel boos geworden. Op u. 

Ik vind het heel naar dat u mij niet gelooft. En ook dat u niet in uw dosjee de brieven kunt opzoeken.

Ik vind het naar dat u mij af-scheept met het verhaal dat dit 'de procedure is, mevrouw.'

En het kost heel veel centjes om de epilepsiedokter telkens brieven te laten schrijven. Dat is zonde. Dat geld kunnen we in ons land beter gebruiken.

Bijvoorbeeld om een kadootje te kopen voor de koningin. Omdat ze weg gaat.

Dit is Bram. Hij is hier nog klein. De helm die hij hier draagt is niet goed genoeg. Dat kun je wel zien!