Paasbrunch

In gedachten noem ik het altijd ‘Bram-dagen’, de dagen waarin er ‘iets’ met of voor Bram moet gebeuren. De laatste weken zijn er veel Bram-dagen.

Zo is er dinsdag bezoek van de ergotherapeute en iemand van Atlas omdat meneer nu echt te groot is geworden voor zijn aangepaste stoel.

Omdat dit bezoekje bij ons thuis is, en alleen kan om één uur ’s middags, is Bram een middagje thuis. De zon schijnt en Bram zit uitstekend in zijn vel. Een perfecte gelegenheid om heerlijk in de tuin te spelen.

Bram zit naast zijn boomhut, hij heeft de raampjes gezellig open gezet. Hij heeft het gereedschap uit de hut gehaald en alle planken te voorschijn gehaald. Hij is bezig met een bouwsel, dat naar zijn zeggen beurtelings een vlot, een poppenkast en een boomhut moet worden. Hij timmert, boort twee accu’s leeg van zijn boormachientje. Hij pakt (illegaal) de zaag van pappa en zaagt een stukje hout dat hij heeft vastgeklemd in de bankschroef in de werkbank die hij ook nog op zijn verwendag heeft gekregen.

Bram is niet te stoppen. Het is al tegen zes uur als hij moe en vies binnenkomt. Hij heeft zelf alle gereedschap netjes in de boomhut opgeborgen.

Ik geniet zo van deze middag!

Wat zou het leven toch simpel zijn als Bram geen aanvallen meer had. Met de rest van de handicaps zou ik best kunnen leven.

Het dagdromen duurt niet lang. Bram heeft aan tafel al een gemene valaanval, gelukkig knalt hij dankzij zijn hesje niet op tafel. Hij knapt voor onze ogen af.

Om 2 uur in de nacht heeft hij een grote aanval, gevolgd door een urenlange reeks schokken. Hij ligt bij ons in bed, we doen geen oog dicht. Als de wekker gaat, verklaart Bart dat hij een dag niet naar zijn werk gaat, dat het zo niet gaat. Dit soort nachten hebben we vaker, maar nu is het gewoon een keer te veel. Gelukkig kan hij veel werk vanaf huis doen, iets wat overigens vandaag niet zal lukken, vanwege de problemen met Vodafone.

Bram ziet meteen de voordelen: nu kan pappa mee naar de paasbrunch op school! ‘Kun jij tegen winnen en verliezen, pap?’, vraagt Bram. Wij begrijpen van Bram dat er bingo gespeeld zal worden.

En zo gaan wij, Bart, Bram en ik, om 11 uur naar school. Als we aankomen rijden, zien we de kinderen spelen op het schoolplein. De juffen willen op Bram aflopen, maar dan krijgt Paul een aanval, gelukkig is het snel over.

Bram loopt het plein op, ik zie hem geleund staan tegen een paal. Hij praat met Jan, een klasgenoot met ook een helm op. Ik wil wel eens horen wat de heren elkaar te vertellen hebben, dus ik ga op gehoorsafstand staan.

Jan: ‘Bram, wij hebben de klas versierd! Er zijn twee grote tafels met onze werkstukken erop!’

Dan heeft Bram een aanval, zijn hoofd valt voorover, er loopt wat kwijl uit zijn mond. Jan kijkt naar Bram en wacht. Dan streelt hij Bram heel zachtjes in zijn nek, terwijl hij Bram roept. Hij tilt Bram zijn kin op. Het is zo’n liefdevol moment, zo geweldig om te zien dat Jan zo zorgzaam is voor Bram. Als Bram weer bij is, vervolgt Jan zijn enthousiaste verhaal.

Dan mogen we naar binnen. De klas ziet er geweldig uit! Twee lange tafels zijn er voor ons gedekt. Iedereen heeft iets te eten of te drinken mee genomen. De tafels zijn versierd met zelfgemaakte paasstukken, er is echt veel werk verricht.

Als het eten op, is gaan we paasbingo doen. Juf legt alles nog een keertje uit. Iedereen krijgt een stripje met 5 paasplaatjes erop. Als de juf jouw plaatje ophoudt, mag je het plaatje afdekkken met een houten eitje. Het spel is heel spannend voor de kinderen. Wie bingo heeft mag namelijk een prijsje uitzoeken. En dan kan het gebeuren dat iemand anders eerder een prijs heeft dan jij. Je kunt dus ‘winnen’ maar ook ‘verliezen’. Hoe je daarmee moet omgaan is uitgebreid geoefend in de klas.

Het gaat heel erg goed, en iedereen wint uiteindelijk een prijs. Er valt geen enkele wanklank. Dat lijkt simpel, maar de juffen hebben hier heel hard aan gewerkt. En de kinderen hebben heel erg hun best gedaan.

Hoe ze hun best hebben gedaan, blijkt als ik Tim tegen de juf hoor zeggen: ‘dank je wel, juf, dat jij me hebt geholpen weer rustig te worden.’ Dan blijkt dat Tim heel erg graag het fotolijstje had willen hebben, dat Bram uiteindelijk heeft gekregen. Hij heeft dat rustig laten gebeuren, Tim kan dus tegen ‘verliezen’.

Juffen en kinderen uit Bram’s klas: jullie zijn allemaal echte kanjers!






Hero, Mariah Carey: http://www.youtube.com/watch?v=0IA3ZvCkRkQ&ob=av2n