Als ik van
een vergadering thuiskom, staat Bram in de gang. Samen met onze lieve pgb-hulp
Maartje. Als hij mij ziet, zegt hij vlug: ‘Er is iets gebeurd. Op school. Maar
ik zeg niet wat.’ Meteen draait hij zich om, rent weg en slaat zijn kamerdeur
hard dicht.
Boven mijn
hoofd tekent zich een levensgroot vraagteken af. Mijn hersenen draaien op volle
toeren. Ruzie gehad met iemand? Weggelopen? Aanval?
Maartje zit
mijn verwarde gezicht en vertelt dat het iets fijns is, om er dan achter haar
hand aan te voegen: ‘Bram heeft een vriendinnetje, maar ik mag het je niet
vertellen.’
Dat is
groot nieuws. Mijn zoon van bijna 17 jaar heeft een vriendinnetje…. Leuk!
Verwarrend!
Bram
ontwijkt mij en wil me niets vertellen. Maar een vol uur later staat hij opeens
toch voor me, in zijn hand een velletje papier. Daarop een tekst die Maartje van Bram moest opschrijven.
‘Kom maar eens mee’, zegt hij. Bram loopt voor me uit de trap op, boven gaat hij op het logeerbed zitten, ik moet naast hem komen zitten.
‘Kom maar eens mee’, zegt hij. Bram loopt voor me uit de trap op, boven gaat hij op het logeerbed zitten, ik moet naast hem komen zitten.
‘Lees maar
voor’, zegt hij met trillende stem.
Ik lees de brief hardop voor. Er staat:
‘Saskia
heeft het uitgemaakt. Ik moest heel lang zoeken. Ik ben nog steeds Saskia’s
vriendje. Eindelijk heb ik een meisje uit mijn klas gevonden. Die wil mijn nieuwe
vriendinnetje zijn. Ze heet Marleen.’
Bram
vertelde een tijd geleden telkens over Saskia. Hij vond haar leuk. Ik vroeg
Bram of hij mij ook leuk vond, maar nee, hij vond mij lief. Zijn zusjes, oma,
de oppassen: wij zijn allemaal lief, alleen Saskia was leuk.
Toen Saskia
haar been brak, was hij heel verdrietig. Een hele tijd lang was Saskia iets wat
erg op een vriendinnetje lijkt. Maar op een dag kwam Bram thuis en zei terloops
dat Saskia nu een ander vriendje had. En dat hij daarom op het schoolplein alle
meisjes had gevraagd om zijn vriendinnetje te worden, maar dat niemand dat
wilde. Ik werd daar een beetje treurig van.
Nu ben ik
echt geraakt, nu is het wel gelukt. En zijn gevoelens zijn heel erg echt, hij
is erg zenuwachtig, krijgt geen hap door zijn keel. Maar als pappa het ook
weet, gaat het weer beter.
Dit is het
moment om Bram het boek te geven dat ik eigenlijk voor zijn verjaardag had
gekocht. Het heet ‘kikker is verliefd’. Bram is er heel erg blij mee, ik krijg
een dikke kus.
Voor het
slapen gaan lezen Bram en ik in het nieuwe boek. Het verhaal begint er mee dat
kikker zich heel raar voelt, hij is blij en verdrietig tegelijk, zijn hart
klopt heel snel en hij kan niets eten.
Bram en ik
bespreken hoe dat bij hem zit. Bram voelt zich ook raar, zijn hart klopt ook
snel. En hij kan ook niet eten. Alleen is hij niet ‘blij en verdrietig’, maar juist ‘blij en gelukkig’.
Kikker is verliefd, Max Velthuis.
Kikker is verliefd op youtube: http://www.youtube.com/watch?v=NDpr8M6kU6s
Geen opmerkingen:
Een reactie posten