De moeder van Jip

De moeder van Jip belt. Over een formulier met 999 multiple choice vragen.

Nu denkt u natuurlijk: ‘Die moeder van Jip, die is iets hoogs is in het bedrijfsleven. Of ze is verantwoordelijk voor een grote bank. En nu moet ze aantonen dat die bank niet om dreigt te vallen.’

Maar nee hoor, de moeder van Jip is gewoon de moeder van Jip. De 999 vragen gaan over Jip. Want het is tijd voor een voortgangsgesprek op het Medisch Kinderdagcentrum waar Jip (bijna vier jaar) naar toe gaat.

Tjonge, ik ben er even stil van: 999 vragen over één kind.

Ik vraag voor de zekerheid nog even of het er echt 999 zijn. En ja, het zijn er echt 999. Met bij elke vraag vier verschillende antwoorden. De moeder van Jip is gisteren begonnen, maar nu is haar, na een dagje lezen en vragen beantwoorden, de moed een weinig in het schoeisel gezonken.

Ik vraag of het toevallig een digitale vragenlijst is?

Want dan kan vast via een superslim computerprogramma met één druk op de knop inzichtelijk gemaakt kan worden hoe het met de ontwikkeling van Jip gesteld is, en waar nog wat aan gesleuteld moet worden.

(Mijn gedachten slaan totaal op hol over dat programma! Misschien is dat wel zo geavanceerd, dat Jip na invullen van alle gegevens in 3D uitgeprint kan worden! En dat het gesprek dient om met de ouders te bespreken welke constructiefoutjes er digitaal weggewerkt kunnen worden!)

(Vervolg fantasie: Zou ik dat zelf willen? Een gereviseerde Bram? Mmmmmm….)

Back to reality: het betreft gewoon een pak papier. En dat betekent dat iemand op school al die antwoorden zal moeten bekijken en zonder hulpmiddelen, gewoon analoog, een oordeel over Jip zal moeten vormen. Wat mij nogal omslachtig lijkt. Dit omdat Jip gewoon lijflijk aanwezig is op het schooltje, en hij bovendien al gedocumenteerd is door ergotherapeut, logopediste, schoolarts, fysiotherapeut, en diverse andere betrokkenen.

De moeder van Jip heeft één vraag voor mij, met slechts twee mogelijke antwoorden: ‘Is dit normaal?’

Mijn keuze is: ‘A: neen’.

Ik meld dat ik me afvraag wat het doel is van dit gesprek. En in koor roepen wij dat dat doel natuurlijk is ‘bespreken hoe het met Jip gaat, wat goed gaat, en wat zorg behoeft.’

De moeder van Jip schrijft nu een brief aan school. Met daarin haar visie op haar lieve dappere zoon, op wie ze heel trots is. Waarin staat wat er al heel goed gaat, en wat er beter kan. Daarbij stopt ze alle verslagen die er al van Jip zijn.

Dat formulier met die 999 vragen vult iemand anders maar in. De moeder van Jip heeft haar handen en haar hoofd al vol genoeg aan zorgen voor en zorgen om Jip.

Bureaucratie in Andersland: als we dáár nu eens op zouden bezuinigen?

 Ilse weet het misschien wel! Ilse de Lange: All the Answers