Avonturen in de Hofstad

Niet alleen van school de Waterlelie is er post voor de minister. Ook van de kinderen van De Berkenschutse komt er een hele dikke stapel.

Medemoeder C. en ik doen alle brieven in twee heel mooie hartvormige dozen. Die willen we namens de kinderen aan haar aanbieden.

Maar: de minister heeft geen tijd om de post in ontvangst te nemen.

Niet op maandag 14 februari, en ook niet als we aanbieden helemaal naar Brussel te komen. En zelfs niet als we haar verzekeren dat het maar een paar minuutjes duurt.

En ook niet op dinsdag 15 februari als we namens alle organisaties in het ‘epilepsie-veld’  een petitie aanbieden aan de Vaste Kamercommissie van OCW. Daarom geven we alle post maar mee aan de leden van deze commissie. En die lezen de post van de kinderen gelukkig wel heel goed.

Op woensdag volgen medemoeder C. en ik het overleg tussen de Vaste Kamercommissie OCW en de minister over de bezuinigingen die in het speciaal onderwijs moeten plaatsvinden. Er is vanuit de oppositie veel zorg, over het afschaffen van de inspraak van ouders, over het feit dat de wijzigingen al heel snel moeten ingaan (binnen anderhalf jaar), over het feit dat over de meest basale regelingen nog steeds helemaal niets is vastgelegd, over het grote massa-ontslag dat hoog-opgeleide ambulant-begeleiders staat te wachten, over de uitstroom van heel veel expertise. En ook over de dreigende sluiting van de beide epilepsiescholen, en het afschaffen van de begeleiding van leerlingen met epilepsie in het regulier onderwijs.

En er wordt gevraagd of de minister misschien wil afzien van deze bezuinigingen die ten koste gaan van de allerkwetsbaarste leerlingen in het onderwijs: de kinderen met een beperking. Want de werknemers in het onderwijs hebben aangegeven dat zij liever geen ‘prestatiebeloning’ hebben als dat ten koste gaat van deze groep leerlingen en een heleboel banen. Het eerste kost 250 miljoen euro, terwijl de bezuinigingen 300 miljoen euro moeten opleveren.

De minister kan op veel vragen geen goed antwoord geven. Zij hakkelt en hapert van vraag naar vraag en heeft regelmatig een schorsing nodig om te overleggen met haar hoogste ambtenaar. Ook zet ze de Vaste Kamercommissie stevig onder druk, want eigenlijk moet er al de volgende dag een brief naar de scholen zodat zij het ontslag van een deel van hun personeel kunnen voorbereiden.

De minister is ook onverbiddelijk: er is geen enkele ruimte voor onderhandelingen. En als motief krijgen onschuldige ‘omstanders’ een stevige veeg uit de pan. Zo zijn ouders veel te veeleisend, en moeten zij voortaan maar accepteren dat er een grens is aan wat scholen kunnen bieden. Als ze dat niet aanstaat dan gaan ze maar via de klachtencommissie en daarna de commissie gelijke behandeling naar de rechter. Een geschillencommissie is niet nodig. En een handtekening onder het handelingsplan (straks ontwikkelingsperspectief geheten) is ook niet langer nodig.

En de leraren zijn nog steeds niet hoog genoeg opgeleid, maar met wat extra bijscholing hebben dezelfde docenten binnen anderhalf jaar wél de benodigde expertise in huis om zorgleerlingen goed te begeleiden. En die epilepsiescholen hebben gewoon jarenlang geboft, hun leerlingen zijn immers ‘gewoon’ langdurig-zieke kinderen, net als kinderen met astma of kanker.

De minister krijgt bijval van haar coalitiegenoten.

De PVV meldt dat de problemen in het onderwijs te wijten zijn aan het ‘feminieme overlegonderwijs’ en ‘de kongsi van indicatiestellers en de farmaceutische industrie’. Ook foetert de heer Beertema, zelf 34 jaar leraar geweest, op de onprofessionele en ongestructureerde houding van de huidige collega’s in het onderwijs. Als we hem mogen geloven, zitten al die rugzakjes daar vooral vanwege de onbekwaamheid van de docenten!

De heer Elias van de VVD heeft de voorbereidingen op dit debat voornamelijk gedaan door de krant van wakker Nederland te lezen. Daarin wordt onthuld dat de directeuren van oa de epilepsiescholen boven de Balkenendenorm betaald worden.

Jammer genoeg heeft de morsige reporter van De Telegraaf die ik (helaas) lijfelijk kan aanschouwen, niet de moeite genomen om dit echt even goed uit te zoeken en heeft hij nagelaten ‘hoor en wederhoor’ toe te passen. Dat is jammer, want dan had hij kunnen constateren dat er in elk geval in het geval van de epilepsiescholen geen eurocent onderwijsgeld in de zakken van deze (graaiende, dat wel) hoge heren belandt.

Ook jammer dat de discussie nu gaat over iets wat niet waar is, terwijl de rechten van ouders en leerlingen in het geding zijn. En dat zou nu echt een mooie kop hebben opgeleverd:

OUDERS BUITENSPEL IN PASSEND ONDERWIJS

Ik kan het niet nalaten dat aan de heer Morsman van de krant van wakker Nederland mee te delen, en hem ook bovenstaande suggestie te doen. Laten we het erop houden dat de heer Morsman en ik (nog) geen dikke vrienden zijn geworden, het leek zelfs wel of meneer Morsman een beetje bang voor mij was (?). Waarom ik dat laatste denk? Omdat hij zich toen hij me de volgende dag zag staan, als een haas uit de voeten maakte.

De heer Elias is van de VVD heeft nog meer zorgen. Want er zijn wellicht scholen die het vervoer van de docenten naar de onderwijsstaking hebben betaald uit het schoolbudget, en ook deze misstand moet natuurlijk besproken worden.

Het is een ontluisterende bijeenkomst. Mijn vertrouwen in ons democratisch bestel en in de motieven van sommige politici duikelt naar een dieptepunt. Een minister die haar dossier niet kent, met grote grove streken het onderwijsveld omploegt. En haar companen van VVD en PVV die ouders en docenten schofferen en de problemen van zorgleerlingen baggateliseren, zonder blijk te geven van enige achtergrondkennis.

Tegelijkertijd zie ik een aantal oppositiepartijen ontzettend hun best doen en feitelijk geschoffeerd worden door de minister, haar coalitiepartner en gedoogpartner.

“Ik ben normaal gewoorden op De Waterlelie’. Ik heb de indruk dat ze in Den Haag verre van normaal zijn, momenteel.

Tot onze schrik lijkt het er op dat er niemand een motie indient om  ‘onze scholen’ te redden.

Lijkt…want er wacht ons nog een heel grote verrassing. ’s Avonds is er een spoeddebat aangevraagd door de voltallige oppositie. Zij willen daarbij de minister-president hebben, die niet wil komen. Op dat spoeddebat wordt door de heer Cohen een motie ingediend, waarin ons verzoek tot structurele ondersteuning voor leerlingen met epilepsie in het regulier onderwijs en het speciaal onderwijs wordt gevraagd. Jammer genoeg haalt de motie het niet, met 70 stemmen tegen 72 stemmen.

Maar door deze actie zijn de epilepsiescholen het symbool geworden voor de kwalijke gevolgen van de bezuinigingen…

Hoe zal dat aflopen.....?

ongecorrigeerd verslag Ao, tweede termijn; http://www.tweedekamer.nl/ao_repo/ocw/20110216_Passend%20onderwijs%20tweede%20termijn.pdf
spoeddebat Passend Onderwijs, bezuinigingen, 17 februari 2011: http://debatgemist.tweedekamer.nl/Player/?mid=384
direct naar indienen motie 50, Job Cohen: http://debatgemist.tweedekamer.nl/Player/?mid=384&sid=17-2-2011 21:33:00

artikel Jeroen Dijsselbloem: http://www.tweedekamer.nl/images/bezuinigingart42091_118-217579.pdf

http://www.nu.nl/politiek/2453968/coalitie-moet-kwetsbaren-beschermen.html