 | |
| Hard werken, hoor! |
Het is
dinsdag. De kinderen hebben zomervakantie. Maar buiten lijkt het wel herfst. Op
het programma stond vandaag eigenlijk een wandeling met de hondjes met een
pannekoek na. Maar met dit hondenweer is dat alles zelfs aan onze hondjes niet
besteed.
Ik kijk
naar buiten, zucht en reserveer kaartjes voor de bioscoop. Bepaald geen zomerse
activiteit, maar ook leuk. We gaan naar de film Brammetje Baas.
Bram heeft
de film al gezien met opa. Volgens de berichten moest hij zo lachen dat alle
popcorn over de vloer ging. Goed idee van opa was trouwens ook om samen met
Bram na afloop een (alcoholvrij) biertje te gaan drinken. Echt een mannenuitje
zo.
Brammetje
Baas is een leuke film. Een ontroerend verhaal ook, over een slim jongetje dat
wordt afgerekend op wat hij niet zo goed kan: stilzitten en meegaan in de
schoolse discipline. Natuurlijk valt er veel te lachen en natuurlijk loopt het
verhaal helemaal goed af.
Brammetje
heeft thuis een plakboek waarin hij uitvindingen beschrijft die hij nuttig vindt.
In een ander plakboek schrijft Brammetje interessante woorden en uitdrukkingen.
Bijvoorbeeld ‘gecompliceerde beenbreuk’, als de meester een ongelukje heeft
gehad.
Na afloop
gaan we snel nog even naar de boekwinkel. Ik heb nog twee kadootjes nodig voor jarige
vriendinnen. Ik kijk rond terwijl Eva Bram een beetje in de gaten houdt. Ik
hoor hem enthousiast roepen dat hij een boek heeft gevonden ‘over de hele
wereld’. Ik hoor Eva hem vragen het boek terug te leggen. Iets wat hij braaf
doet.
Even later
zie ik dat Bram geïnteresseerd rondloopt op de afdeling prentenboeken. Stiekem
vind ik hem eigenlijk zo ontzettend schattig. Klein mensje in een grote
verpakking.
Dan zie ik
uit mijn ooghoeken dat Bram bij de kassa staat en in gesprek is met het
winkelmeisje. Even later loopt hij achter haar aan en is verdwenen. Ik ga maar
eens even poolshoogte nemen. ‘Bram heeft een papiersnee, mam.’ Eva moet lachen
en zuchten tegelijkertijd. Ik flap eruit dat het niet gek is, een papiersnee in
een winkel vol met papier. Mooi woord ook voor het boek van Brammetje Baas!
We
vertrekken, Bram met een grote pleister over zijn zo goed
als onzichtbare ‘papiersnee’.
Bij
thuiskomst gaat Bram meteen aan de slag. Hij heeft namelijk bedacht dat hij K3 een brief gaat
sturen. En dit keer niet via de gewone post, maar via flessenpost. Vanaf de
boot naar Zweden heb ik namelijk een brief verstuurd aan Bram, in een flesje.
Bram is er daarom van overtuigd dat dat kan: flessenpost.
Trouwens, de
vader van Pippi Langkous verstuurt zijn brieven ook altijd zo. Dus!
Bram heeft
een lege wijnfles gevonden. Die maken we schoon. Bram dicteert aan Eva de tekst
van het briefje. Hij tekent het allemaal netjes over. We stoppen de brief in de
fles. Ik schrijf op de fles: aan K3, België. En op de achterkant: afzender
Bram.
Na het eten
gaan we op weg om de brief te posten in de flessenpostbrievenbus. Dat is bij
ons in een sloot in het bos. We nemen de honden mee, en wandelen er naar toe.
Bram is erg zenuwachtig, hij rent telkens vooruit. Vlak voor het ‘moment
supreme’ is er bij hem toch wat twijfel: kan dit eigenlijk wel? Maar
uiteindelijk vertrouwen we de brief toe aan het water. Nu maar hopen dat hij
aan komt!
Mijn Bram
heeft wat Brammetje Baas ook heeft: veel fantasie en veel interesse in de
wereld. Ingrediënten voor geluk en avontuur!
Ode aan Anderskinderen:
Jochem Myjer: ik ben anders dan de rest: http://www.youtube.com/watch?v=33Ic1CtdLIY
